The future of the Karabakh crisis after the developments of 2020 based on the convergence and divergence of stakeholders

Document Type : Original Article

Author

Khatam al-Anbia Army Air Defense University

Abstract

One of the geopolitical developments after the collapse of the Soviet Union in the South Caucasus was the conflict between the Republic of Azerbaijan and Armenia in the Karabakh region, which led to two wars. The first Karabakh war between 1988 and 1994 and the second war in 2020 resulted in two completely different results for the parties. If in the first war, in addition to Karabagh, Armenia captured seven other regions of the Republic of Azerbaijan outside of Karabagh; With the defeat in the second war, he was forced to liberate the occupied lands of Azerbaijan after several decades. In the recent war, both sides signed a ceasefire agreement (November 10, 2020) with the mediation of Russia; But the recapture of Nagorno-Karabakh and the defeat of Armenia, the geopolitical games formed after the ceasefire agreement, as well as the new policies of Azerbaijan and Turkey, have made the future of the crisis in this region ambiguous and complicated. Using the game theory, the present research seeks to answer the question that based on the convergence and divergence of stakeholders, what is the future available for the Karabakh crisis? The research approach is exploratory and using the method of structure and strategy of stakeholders to answer this question. The data collection method is based on a semi-structured expert questionnaire. Based on software analysis, the intervention of regional and international actors and the conflicting interests of each of the actors in this region have caused the complexity and instrumentalization of the crisis, and the continuation of the crisis will cause its consequences to spread to other regional security complexes. became.

Keywords

References

  • منابع

    الف- فارسی

    • ابراهیمی، شهروز؛ خیری، مصطفی (1397). «تحلیل منافع روسیه در منطقه قفقاز (مطالعه موردی بحران قره‌باغ)»، فصلنامه مطالعات اوراسیای مرکزی، 11 (2)، 265-282.
    • ابراهیمی کیاپی، ابراهیم؛ زارعی، کمال (1399). «تقابل راهبردهای جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی در منطقه استراتژیک قفقاز»، فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، 9 (32)، 154-125.
    • اسدی، علیرضا (1393). کاربرد نظریه بازی­ها در پیش­بینی آینده در آینده‌پژوهی از تئوری تا کاربرد: کندوکاوی در روش‌ها.تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی.
    • امیراحمدیان، بهرام (1399). «آینده‌پژوهی بحران قره‌باغ و موقعیت روسیه»، فصلنامه مطالعات راهبردی جهان اسلام، 21 (4)، 31-54.
    • بنی‌هاشمی، میرقاسم (1388). «چشم‌انداز توازن قدرت در قفقاز در پرتو تحول در روابط ترکیه- ارمنستان»، فصلنامه مطالعات راهبردی، 12 (4)، 115-144.
    • حسین‌زاده، شجاع؛ رنجبری، ابوالفضل؛ و میرعباسی، سید باقر (1400). «بررسی نقش بازیگران منطقه­ای و فرامنطقه‌ای در فرایند مناقشه قره‌باغ"، فصلنامه جامعه‌شناسی سیاسی ایران، 4 (4)، 814-790.
    • راه نجات، میترا؛ کبیری، حسن (1397). «عوامل مؤثر بر واگرایی روابط ایران و گرجستان (2016-2000)» فصلنامه سیاست جهانی، 7 (1)، 139-166.
    • رستمی، محمد؛ رمضانی، محمدجواد؛ و آور، امین (1396). «بحران‌های امنیتی در قفقاز جنوبی و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران»، اولین همایش بین‌المللی و سومین همایش ملی پژوهش‌های مدیریت و علوم انسانی در ایران، تهران: موسسه پژوهشی مدیریت مدبر.
    • رضایی، قاسم؛ ثنائیان‌زاده، خدیجه (1400). «بررسی تعامل سازمان ناتو و ترکیه در منطقه قفقاز (بحران قره‌باغ)»، جستارهای سیاسی معاصر، 12 (40)، 51-74.
    • زهرانی، مصطفی؛ فرجی لوحه‌سرا، تیمور (1392). «منابع بین‌المللی تداوم بحران قره‌باغ»، فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، 19 (83)، 108-134.
    • شربیانی، قوام (1388). امنیت ایران و رویکرد ناتو در آسیای مرکزی. تهران: اداره نشر وزارت امور خارجه.
    • عرب، علی (1378). «کاربرد نظریه بازی‌ها در علوم انسانی»، مجله مجتمع آموزش عالی قم، 1 (4)، 178-161.
    • گلن، جروم سی؛ گوردن، تئودرجی (1394). مرجع‌شناسی آینده‌پژوهی. ترجمه ابوذر سیفی گلستان. تهران: انتشارات فرهیختگان دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌الله.
    • گنجی افسوران، ابراهیم (1400). نیروهای تأثیرگذار منطقه­ای و فرا منطقه‌ای در بحران قره‌باغ از 1991 تا 2020، پایان‌نامه کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل، دانشگاه گیلان.
    • ولیقلی‌زاده، علی (1395). «تبیین عوامل مؤثر در شکل­گیری الگوهای مختلف رفتاری در بحران قره‌باغ»، فصلنامه بین‌المللی ژئوپلیتیک، 12 (43)، 85-120.
    • یگانگی دستگردی، وحید (1389). «تئوری بازی‌ها»، دانشنامه اقتصاد شهر، 2 (8)، 134-140.

    ب- انگلیسی

    • Abasov, A. & Khachatrian, H. (2006). The Karabakh Conflict Variants of Settlement: Concepts and Reality. Third edition, Baku-Yerevan: Friedrich-Ebert- Stiftung South-Caucasus Co-ordination office.
    • Atas, A. (2006). Rusya Federasyonu ve ABD’nin Guney Kafkasya Politikaları: 1990 Sonrası (South Caucasus policy of the Russian Federation and the United States: after 1990), Master Thesis, Gazi University [In Turkish].
    • Burke, A (1999). “Regional Strategy for the Caspian Sea Basin”, Strategic Review. 27 (4), PP. 18-29.
    • Cornell, E. (1999). The Nagorno-Karabakh Conflict. Armenia: Department of East European Studies, Uppsala University.
    • Dagi, Z. (2002). Kimlik, Milliyetcilik ve Dıs Politika, Rusyanın Donusumu (Identity, Nationalism and Foreign Policy, Russia's Transformation). Đstanbul: Boyut Publication [In Turkish].
    • Demir, A. F. (2003). Turk Dıs Politikası Perspektifinden Guney Kafkasya (the South Caucasus from the Perspective of Turkish Foreign Policy), Istanbul: Bağlam Publication [In Turkish].
    • Dugin, (2005). Rus Jeopolitigi: Avrasyacı Yaklasım (Russian Geopolitics: Eurasian Approach). Translated by: Vugar imanov. Đstanbul: Kure Publication [In Turkish].
    • Godet, M. & Durance, P. (2011). Strategic foresight for corporate and regional development. DUNOD–UNESCO– Paris: Fondation Prospective et Innovation.
    • Udwadia, F. E. & Trifunac, M. D. (1973). “Ambient Vibration Test of Full Scale Structures,” of the 5th World Conf. On Earthquake Engineering, Rome, PP. 69-74
    • Goksel, D. N. (2008), “Turkey's Policy towards the Caucasus”. In: Caucasus Neighborhood: Turkey and the Sought Caucasus. Yerevan: Caucasus Institute.
    • https://www.mfa.gov.ge/Foreign-Policy-Strategy /index.phpsec_id=268&lang_id=ENG.
    • Karagiannis, E. (2002). Energy and Security in the Caucasus, London: Routledge.
    • Leckie, C. A. (2005). the Nagorno-Karabakh Conflict: Obstacles and Opportunities for a Settlement, Masters of Arts Thesis in Political Science, Virginia Polytechnic Institute and State University.
    • Minasyan, S. (2010). Nagorno-Karabakh after Two Decades of Conflict: is Prolongationof the Status Quo Inevitable?. Caucasus Institute Research Papers,Yerevan: Caucasus Institute.
    • Robins, R (1994). the New Central Asia and its Neighbors. London: RIIA Printer.
    • Rustemov, R. (2008). Azerbaycan Dıs Politikasında Kimlik, Tehdit Algılaması ve Guvenlik Yaklasımları (Identity, Threat Detection and Security Approaches in the Azerbaijan Foreign Policy),D. Thesis, Ankara University [In Turkish].
    • Sargsyan, T. (2012). “Armenia’s Relations with Russia, EU and the USCannot Contradict Each Other”, Available at: http://www.armradio.am/eng/news/?part=pol&id=23071(Accessed on 2012).
    • Sen, L. (2008). Soğuk Savas Sonrası Turkiyenin Guney Kafkasya Politikası (Turkey's South Caucasus policy after the Cold War). Master Thesis, Atılım University [In Turkish].
Quarterly Journal of Environmental Studies Strategic of the Islamic Republic of Iran
Volume 7, Issue 4 - Serial Number 25
February 2024
Pages 35-70

Files

Share

How to cite

Statistics