1
دانشیار گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه لرستان
2
استادیار گروه علوم سیاسی و روابط بینالملل، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان
چکیده
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، روابط واشنگتن و تهران همواره خصمانه و در برخی از مقاطع نیز پتانسیل درگیری بین دو کشور کاملاً نمایان بوده است. در این میان اگرچه کنش های رفتاری ایالات متحده در هر دوره ای به تناسب گفتمان و سیاست خارجی هر رئیس جمهور ابعادی خاص داشته است، کنکاش در پَس همه ی کنش های آمریکا نشان از نوعی ثبات رویکردی دارد که می توان آن را اصلی ترین استراتژی آمریکا قلمداد کرد. این استراتژی پنهان، استراتژی لبه ی پرتگاه (تقابل تا آستانه فاجعه) با هدف وادار کردن ایران به سازش یا عقب نشینی از اهداف و آرمان های خود بوده است. سوال پژوهش مبتنی بر این فرض، آن است که: اصلی ترین استراتژی شکل دهنده به تقابل آمریکا با ایران و راهبرد جمهوری اسلامی در برابر آن چه بوده است؟. فرضیه ی مقاله این است که ریشه ی همه ی اقدامات آمریکا برآمده از استراتژی لبه ی پرتگاه با سه وجه تحریم، تهدید نظامی و اجماع سازی می باشد و راهبرد ایران در مقابل آن صبر استراتژیکِ منجر به مقاومت اقتصادی، افزایش نفوذ منطقه ای و شکست گزینه ی اقدام نظامی آمریکا بوده است. رویکرد این مقاله کیفی و روش پژوهش آن توصیفی- تحلیلی است.
اخباری، محمد؛ غلامی، مجید (1395). «تحریمهای همهجانبه آمریکا و وزن ژئوپلیتیک ایران؛ با تأکید بر قدرت مردمی ج.ا.ایران»، فصلنامهمطالعات سیاسی، 8 (31)، 49-69.
اسدیان، رضا (1402). «آیا استراتژی حرکت بر لبهی پرتگاه در حال به ثمر نشستن برای ج.ا.ایران است؟»، در: جدال. قابل دسترسی در: https://jedaal.tv/a/8140، (بازیابی 10 آبان 1402).
آسیابان، امید؛ غفاریزاده، مهرشاد (1401). «منطقه خاکستری ج.ا.ایران و چالشهای بازدارندگی ایالات متحده آمریکا»، مجله سیاست دفاعی، 31 (121)، 11-26.
بنیانیان، مسعود (1398). «از اصول جهانی تا برتری نژادی نقش ملیگرایی در سیاست خارجی آمریکا»، فصلنامه سیاست خارجی، 32 (2)، 1-22.
بیات، محسن (1395). «جهانیشدن اقتصادی و نقش تهدید نظامی در استراتژی آمریکا برای کارآمدی تحریم ج.ا.ایران»، فصلنامه سیاست، 46 (1)، 43-65.
دهشیار، حسین (1399). «ج.ا.ایران و آمریکا: عبور از رودخانه روبیکن»، فصلنامهسیاست جهانی، 9 (1)، 7-22.
رضاخواه، علیرضا؛ آقاحسینی، علیرضا (1397). «گونهشناسی قدرت نرم ایالات متحده با تأکید بر مؤلفه استثناگرایی آمریکایی»، دوفصلنامه مطالعات قدرت نرم، 8 (19)، 69-97.
رضائیجعفری، محسن؛ و همکاران (1397). «تحلیل تقابل آمریکا با انقلاب اسلامی در عصر جهانیشدن از منظر هرمنوتیک روشی»، فصلنامه پژوهشهای انقلاب اسلامی، 7 (25)، 73-96.
شکوری، ابوالفضل؛ وزیریان، امیرحسین (1398). «احیای قدرت منطقهای ج.ا.ایران»، فصلنامه تحقیقات سیاسی و بینالمللی، 11 (38)، 1-30.
شهبازی، محبوب؛ دهقانی فیروزآبادی، سید جلال (1400). «تلاش برای شناسایی: تفسیری بازنمایانه از روابط ج.ا.ایران و آمریکا»، فصلنامه پژوهشنامه علوم سیاسی، 16 (3)، 109-148.
طباطبایی، سید محمد؛ منتظری، حمیدرضا (1397). «مقایسه سیاست خارجی بوش و اوباما در قبال پرونده هستهای ج.ا.ایران»، پژوهشنامه ایرانی سیاست بینالملل، 7 (1)، 85-112.
عابدینی، حسن؛ مسعودنیا، حسین و گودرزی، مهناز (1401). «سیاست خارجی آمریکا در قبال ج.ا.ایران در دوران اوباما و ترامپ (بر اساس تئوری رئالیسم تهاجمی میرشایمر و رئالیسم تدافعی والتز)»، فصلنامه سیاستپژوهی ایرانی، 9 (34)، 8-32.
غفاری، علیاصغر؛ خداوری، حسن؛ و کشیشان، گارینه (1400). «نقش ج.ا.ایران در بازدارندگی حضور نظامی آمریکا در خلیجفارس بعد از 11 سپتامبر»، فصلنامه علوم سیاسی، 17 (56)، 59-40.
غلامپور، مجید؛ زارعی، غفار؛ و حقیقی، علیمحمد (1400). «فرهنگ راهبردی ایرانیان و محدودیتهای دیپلماسی قهری واشنگتن علیه تهران»، فصلنامهتحقیقات سیاسی و بینالمللی، 13 (48): 70-57.
قنادی، علی؛ نیاکویی، سید امیر؛ و سیمبر، رضا (1401). «تأثیر فرهنگ استراتژیک بر غیرتسلیحاتی ماندن هستهای برنامه ج.ا.ایران»، فصلنامه روابط خارجی، 14 (3)، 1-36.
موسوی، سید محمد (1401). «فرهنگ راهبردی و سیاست خارجی ج.ا.ایران؛ منابع و تأثیرات»، فصلنامه فرهنگ دیپلماسی، 1 (3)، 33-51.
نجفی، سجاد؛ خسروی، علیرضا (1398). «مؤلفههای افزایش قدرت نرم و عمق راهبردی ج.ا.ایران در سوریه و عراق پس از ظهور داعش»، فصلنامه آفاق امنیت، 12 (43)، 33-56.
ونس، سایروس؛ برژینسکی، زبیگنیو (1362). توطئه در ج.ا.ایران. ترجمه محمود مشرقی. تهران: نشر هفته.
ب- انگلیسی
Askari Rizvi, H. (2002). “Pakistan’s Strategic Culture”, In: South Asia in 2020: Future Strategic Balances and Alliances (PP.305-328). Strategic Studies Institute: U.S. Army War College.
Bazoobandi, S. (2015). “Sanctions Against Iran: Winners and Losers”, In: EU sanctions as security policy tools(PP.57-65). Paris: European Union Institute for Security Studies.
Dobson, J. (2009). Belligerents, Brinkmanship, and the Big Stick. United States: Publisher ABC-CLIO.
Duncombe, C. (2019). Representation, recognition and respect in world politics: the case of Iran–US relations. Manchester: Manchester University Press.
Evans, G.; Newnham, J. (1998). The Penguin dictionary of international relations. New York: Penguin Books.
Gray, C. S. (1999). “Strategic Culture as Context: The First Generation of Theory Strikes Back”, Review of International Studies. 25 (1), PP. 49-69.
Johnston, A. (1995). “Thinking about Strategic Culture”, International Security, 19 (4), PP. 32-64.
Koenen, J. (2019). America First: An Exceptionalist Break in the Tradition of Meliorism toward Iran. BA Thesis, Pre-master Thesis North American Studies: Radboud University.
Lantis, J. S. (2002). “Strategic Culture and National Security Policy”, International Studies Review. 4 (3), PP. 87-113.
Majidi, A.; Zarouni, Z. (2020). “The Impact of Sanctions on the Economy of Iran”, International Journal of Resistive Economics. 8 (4), pp. 49-65
Maloney, Suzanne (2001). “America and Iran: From Containment to Coexistence”, Brookings Policy Brief, (87), PP. 1-7.
Mittzen, Jennifer (2006). “Ontological Security in World Politics: State Identity and the Security Dilemma”, European Journal of International Relations, 12 (3), PP. 341-367.
Moshirzadeh, H.; Nazifpour, A. (2020). “Iranian Exceptionalism and Iran- US Relations: From 1979 to 2021”, Iranian Review of Foreign Affairs, 11 (2), PP. 333-357.
Mozaffari, M. (2009). “Iranian Ideological Foreign Policy”, In: Centre for Studies in Islamism and Radicalisation(CIR). Available at: http://www.cir.au.dk/fileadmin/site_files/filer_statskundskab/subsites/.../Mozaffari_Papers.pdf (Accessed on: 16 November 2023).
Nagal, B. (2017). “Nuclear Brinkmanship: Lessons for South Asia”, CLAWS Journal. 1 (1), PP. 1-20.
Posch, W. (2013). “The Third World, Global Islam and Pragmatis The Making of Iranian Foreign Policy”, In: Stiftung Wissenschaft und Politik (SWP). Available at: http://www.sberlin.org/fileadmin/contents/products/.../2013_RP03_poc.pdf (Accessed on: 16 November 2023).
Reeves, J. (2004).Culture and International Relations: Narratives, natives and tourists. New York & London: Routledge.
Restad, H. E. (2015). American Exceptionalism An idea that made a nation and remade the world. New York: Routledge.
RodríGuez, R. (2016). “U.S. Economic Sanctions on Cuba: An International Ethics Perspective”, LASA Forum. 47 (2), PP. 16-20.
Schelling, Thomas C. (1980). The Strategy of Conflict: With a New Preface by the Author. Cambridge: Harvard University Press.
Siraj, U.; Bakare, N. (2022). “Iran–USA Relations: From Exceptionalism to Containment Policy”, Journal of Asian Security and International Affairs, 9 (1), PP. 99–121.
Song, S. (2015). “American Exceptionalism at a Crossroads”, The Korean Journal of International Studies, (13), PP. 239-262.
ذوالفقاری, مهدی و احمدی نژاد, حمید . (1402). استراتژی چهار دهه تقابل آمریکا با جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه محیط شناسی راهبردی ج.ا.ایران, 7(4), 9-34.
MLA
ذوالفقاری, مهدی , و احمدی نژاد, حمید . "استراتژی چهار دهه تقابل آمریکا با جمهوری اسلامی ایران", فصلنامه محیط شناسی راهبردی ج.ا.ایران, 7, 4, 1402, 9-34.
HARVARD
ذوالفقاری, مهدی, احمدی نژاد, حمید. (1402). 'استراتژی چهار دهه تقابل آمریکا با جمهوری اسلامی ایران', فصلنامه محیط شناسی راهبردی ج.ا.ایران, 7(4), pp. 9-34.
CHICAGO
مهدی ذوالفقاری و حمید احمدی نژاد, "استراتژی چهار دهه تقابل آمریکا با جمهوری اسلامی ایران," فصلنامه محیط شناسی راهبردی ج.ا.ایران, 7 4 (1402): 9-34,
VANCOUVER
ذوالفقاری, مهدی, احمدی نژاد, حمید. استراتژی چهار دهه تقابل آمریکا با جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه محیط شناسی راهبردی ج.ا.ایران, 1402; 7(4): 9-34.