هند از جمله قدرت های نوظهور جهان است که در یک دهه گذشته روابط خود را با کشورهای منطقه غرب آسیا به شدت توسعه بخشیده است.تحولات غرب آسیا از 2010 به بعد هند را با معضلات مهم و جدی در فرمول بندی سیاست خارجی اش در منطقه غرب آسیا بر حسب انتخاب های استراتژیک منسجم از طریق پلکان پیچیده رقابت های قدرت های منطقه ایی و برگشت مداخله جویانه قدرت های بزرگ و سایه افکنی بر بازی قدرت در منطقه مواجه ساخت. قسمت اعظم روابط هند با کشورهای عربی منطقه غرب آسیا برمبنای منفعت اقتصادی گسترش یافته است،به گونه ایی که بیش از 10 میلیون هندی در کشورهای عرب خلیج فارس زندگی و کار می کنند و سالانه بالغ بر 40 میلیارد دلار به هند ارسال می کنند.از سوی دیگر کشورهای عرب منطقه بزرگترین تامین کننده انرژی مورد نیاز هند هستند.هند اگرچه بزرگترین دمکراسی جهان است اما نظام پادشاهی را در کشورهای عرب منطقه به عنوان اصل ثبات سیاسی پذیرفته است.با وجود بعضی اصول خاص سیاست خارجی هند،شاهد تحرک سیاست خارجی این کشور در طول 9 سال گذشته در قبال غرب آسیا هستیم. لذا این پرسش مطرح می شود که قطب عربی غرب آسیا از چه جایگاهی در سیاست خارجی دولت نارندرا مودی برخوردار است؟ سیاست خارجی هند بر مبنای دو برنامه دیپلماتیک – استراتژیک حول منطق و منفعت اقتصادی دو سویه با قطب عربی غرب آسیا شکل گرفته است که هدف غایی آن ایجاد ثبات در کل منطقه غرب آسیا است.
)